Somebody that I used to know

رازی برای بقا...

شاید این اسم رو هنوزم به یاد داشته باشی.

شاید بعده ها برای سرزدن به عزیز دردانه ات وقتی گذرت به اینجا بخورد لحظه ای در این صفحه مکث کنی و بگذری. 

همانطور که همیشه همین کار را با من میکردی. 

روزی تو برای من مثل یک شهر عجایب بودی اما حالا میبینی؟

ما چیزی بیشتر از غریبه برای هم نیستیم. 

هرچه باشد در این کار استعداد فوق‌العاده ای داشتی 

خیلی خوب همیشه ترک کردن را بلد بودی 

بلد بودی چگونه دیگران را به حال خودشان رها کنی 

و من یه ساده لوح بودم که گمان می‌کردم تو هیچوقت این کار را با من نمیکنی :) 

اما من؟ 

هنوز هم بین گذشته و حال معلقم، گاهی به جاهایی که رد پای تو هنوز مانده است سر میزنم با این که می‌دانم دیگر به تو بر نمیگردم. 

گاهی فکر میکنم اگر روزی تورا ببینم دست به چه کاری میزنم 

احتمالا هیچ کار،شاید فقط خنده ام بگیرد و بخندم مثل تمام دفعاتی که وانمود کردم همه چیز مرتب است و خوبم. 

ولی انتهای تمام اینها می‌دانی حقیقت چیست؟ 

اینست که تو دیگر آن آدمی که می‌شناختم نیستی 

و من هم نیستم. 

اشتباه نکن 

من برعکس تو از آن زمان های آخر کرونا تا اکنون  رنگ عوض نکرده ام 

تو هیچوقت سعی نکردی که حتی برای یک بار مرا نظاره کنی. 

حالا فقط این جمله ی آهنگین از تو در یاد من مانده است 

Somebody that I used to know